ολαιμεύς

ὀλαιμεύς, ο (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «τὰς ὀλὰς βάλλων».

[ΕΤΥΜΟΛ. Η σύνδεση τού τ. με τη λ. ὀλαί / οὐλαί* οδήγησε μερικούς στην παρακινδυνευμένη διόρθωσή του σε ὀλαι < χο> εύς].